اتفاقای زیاد 

در گذر زمان و دیدن و آشنا شدن و لمس کردن تعداد زیادی 

حس و آدم و قلب 

 هر آدمی اندازه ی خودش 

حس و یاد و خاطره توی قلب آدم حفر می کنه 

این چاله ها رو فقط همون آدم همون زمان و گاها برگشتن به یک برهه از تاریخ پر می کنه

گاها حتی با ذهنت و من وجودت همراه میشی

میری به گذشته و جای یک زخم خشک شده رو پیدا می کنی 

حتی درد هم می کشی 

نمک و آبلیمو میزنی

اما لازم داره فکرت و حست و نا خودآگاه میره عقب 

حس و فکر و تمام لحظات هرگز فراموش نمییشن

دروغه بگیم پاک شده

انگاری که از اول نبوده

با ماست زشت و زیبا 

تا لحظه ای که جای همه حفره هایی که کنده شده

خاک پر کنه.

حالا که افتادم به نوشتن

تو پشت در های بیمارستان ساعت هاست منتظرمی

و منم نشستم و منتظرم صدام کنن

و دلم می خواد بدونی این مدت 

سر حال بد مامان

مشکوک بودن بابا 

مشکلات هستی 

مشکلات همیشگیم و غرق بودنم تو مشکلات خونواده ام

زور کار 

بی رمقی های خودم و جای زخم های قبلی

التیام دادی منو 

با همون سکوت آغشته به حزن 

یا گاها اعتراضای زیر پوستی اما درد اورت 

اینکه رها نشدم 

و تو برای کسی که کناره

خیلی هستی

هرز نمی پری و من از بودنت کیف می کنم

بلوک آماده است

صدام می کنن

و من 

خوشبختی الانم رو سفت چسبیدم

چون دنیا یادم داده

فردا 

اصلا معلوم نیست

چه چیزی در انتظارمونه

عشق بیشتر

یا جدایی که مسلمان نشنود کافر نبیند